به یاد دکتر علی شریعتی

                          

بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب

که باغها همه بیدار و بارور گردند

بخوان دوباره بخوان تا کبوتران سپید

به آشیانه خونین دوباره برگردند

بخوان به نام گل سرخ در رواق سکوت

که موج و اوج طنینش ز دشتها گذرد

پیام روشن باران ز بام نیلی شب

که رهگذار نسیمش به هر کرانه برد

ز خشکسالی چه ترسی ؟

که سد بسی بستند :

نه در برابر آب که در برابر نور

و در برابر آواز و در برابر شور ...

در این زمانه عسرت

به شاعران زمان برگ رخصتی دادند

که از معاشقه سرو و قمری و لاله

سرودها بسرایند ژرف تر از خواب زلال تر از آب

تو خاموشی که بخواند ؟

تو می روی که بماند ؟

که بر نهالک ما ترانه بخواند ؟

از این گریوه به دور در آن کرانه ببین :

بهار آمده از سیم خاردار گذشته

حریق شعله گوگردی بنفشه چه زیباست !

هزار آینه جاریست

هزار آینه اینک به همسرایی قلب تو می تپد با شوق

زمین تهیست ز رندان همین تویی تنها

که عاشقانه ترین نغمه را دوباره بخوانی

بخوان به نام گل سرخ و عاشقانه بخوان :

حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی

                                                             شفیعی کدکنی